دوباره خاله میشم:)+ احساسات متناقض

خواهر کوچیکم شنبه 27 خرداد پشت تلفن بهم اطلاع داد که بارداره و من دارم دوباره خاله میشم، بهت زده شدم، نمیدونم چرا با اینکه خواهرم دو ساله ازدواج کرده و سه ساله عقده و 31 سالگی رو هم رد کرده، از شنیدن این خبر کلی متعجب شدم، شاید انتظارش رو نداشتم، همونطوری که مثلا از سونیا خواهرشوهرم که چهارسال و خورده ای هست ازدواج کرده انتظار ندارم بگه باردارم (سونیا متولد 73 هست و رضوانه خواهرم متولد 71)، انگار که تو ذهن خودم تعریف شده که بهتره حالا حالاها جوونترها بچه نیارن و خودشونو تو دردسر نندازن  و در عوض بیشتر سفر برن و لحظات دو نفره رو غنیمت بدونند و خوش بگذرونند خودم همیشه میگم اگر قبل تولد نیلا ماشین داشتیم با توجه به علاقه هم من و هم سامان به سفر و گردش، حتما کلی مسافرت میرفتیم و خوش میگذروندیم، البته حتی بدون ماشین هم چندجایی رفتیم، اما وقتی ماشین دار شدیم که من یکی دو ماه بعد باردار شدم و بعد هم به دنیا اومدن نیلا و طبیعتاً  با وجود نوزاد و شغل بدون مرخصی سامان نمیشد راحت اینور و اونور رفت و تهش مثلا رشت یا سمنان یعنی شهرهای خودمون.

به هر حال خبر بارداری خواهرم خبر جدید این روزهای زندگی منه. من اینجا اغلب احساسات واقعیم رو مینویسم، پس در ادامه از یکی از افکاری که با شنیدن خبر بارداری خواهرم به ذهنم هجوم آورد میگم و امیدوارم درک بشم. خب بارها گفتم همیشه خواهر کوچیکم و کل خانوادم تو دعاهای من بخصوص تو شبهای قدر و ماه رمضان و ایام محرم و موقع سال تحویل و موقع شنیدن اذان جای ویژه ای دارند و از ته دل دعاشون میکنم، بخصوص برای سلامتی و آرامش و خوشبختیشون و رفع گرفتاریها، درمورد خواهر کوچیکم همیشه دعام این بود که هر موقع خودش دوست داشت براحتی بچه دار بشه و مثل من برای بچه دار شدن سختی نکشه، این اتفاق به راحتی براش بیفته و بارداری راحتی داشته باشه (خیلی ضعیفه خواهرم) و فرزند سالمی به دنیا بیاره، این تاکید خاص روی سالم بودن همیشه از اون بابت بود که خودش قبل ازدواج بابت ارتباط فامیلی که با همسرش داشت (شوهرخواهرم پسر عممه) نگران بچه دار شدنش بود و میگفت دعا کنید بچه سالمی داشته باشم. خواهرم هم که متاسفانه بدتر از خودم پر از اضطراب و ترس بابت همه چیزه و مثل خودم افکار وسواسی داره و میدونم چقدر تا آخر بارداری دچار اضطراب و استرس خواهد بود بابت سلامتی بچه بیشتر هم بابت همین فامیل بودن با همسرش.

خب خانوادم اصلا مایل به ازدواج فامیلی نبودند و ترجیحمون ازدواج فامیلی نبود، اما خب پسر عمم و خانوادش اصرار داشتند و خب پسرعمم هم شرایط خوبی داشت و در هر حال با اصرارهای اونا و بعد کلی کش و قوس تو دوران بیماری بابای مرحومم، بالاخره عقد کردند. بماند که طفلک خواهرم در دوران عقد به خاطر یه موضوعی شدیداً از همسرش دلسرد شد و کلی عذاب روحی کشید و خیلی طول کشید تا بتونه با اون موضوع کنار بیاد و کلا دوران نامزدی خوبی نداشت، هم بابت اینکه پدرم تو همین دوران به رحمت خدا رفت و تنهامون گذاشت (پدرم از بچگی به خواهر کوچیکم خیلی علاقمند بود، خیلی بیشتر از من و حتی خواهر بزرگم) و هم اینکه موضوعی رو فهمیده بود در ارتباط با همسرش که فشار روحی زیادی بهش تحمیل کرد  و طول کشید که به پذیرش برسه، بماند که فکر کنم هیچوقت هم به طور کامل نرسید.

حالا همین خواهر کوچیکه داره بچه دار میشه و من بیشتر از خوشحال بودن متعجم و پرم از حسهای مبهم... این دو روز که متوجه شدم بیشتر از همیشه برای سلامتی خودش و بچش دعا کردم و اتفاقا مدام تو ذهنم میچرخه که آیا لباس نو یا وسیله نویی دارم واسه بچه های خودم که بدم بهش و آیا استقبال میکنه؟

راستش یه اعتراف میخوام بکنم و این همون فکریه که به ذهنم هجوم آورد و دوستش نداشتم  و بابتش احساس گناه شدید و عذاب وجدان دارم و همش خودمو سرزنش میکنم، خب من بلافاصله بعد مطلع شدن از بارداری خواهرم این فکر به ذهنم رسید که لابد با به دنیا اومدن فرزند جدید تو  خانواده،  نیلا و نویان من به قول معروف از رونق میفتند و دیگه به اصطلاح رو بورس نیستند، نمیدونم متوجه منظورم میشید یا نه، بخصوص نویان که الان گل سر سبد خانوادست و رسماً خواهرام و مادرم مدام از شیرینیش صحبت میکنند و قربون صدقش میرن و هر بار تماس میگیرم میخوان بدونند الان چه رفتارهای جدیدی انجام میده و...خب شاید بچه جدید ، از جذابیت های پسرک قشنگم کم کنه میدونم این حرفم اصلا جالب نیست  و اینکه بابت چنین موضوعی فکرم مشغول باشه از بلوغ فکری یه خانم 3 ساله به دوره، حتی خودم هم خودمو بارها تو ذهنم سرزنش و محاکمه کردم که آخه این چه فکرایی هست که میکنی و چرا مثل دخترهای 14 ساله فکر میکنی و فکرت محدوده اما خب دست خودم نیست و از اونجا که تو وبلاگ خودم، سعی میکنم خود خود واقعیم باشم باید این احساسم رو هم در میون بذارم...خب اگر این چیزی رو که نوشتم در راستای دو پست قبلی من در نظر بگیرید و توضیحاتی که تو پستهای قبلی دادم (اینکه اونطور که باید مورد محبت و توجه خانوادم نیستم  ودر حد یکی دو ماه یکبار نهایت بتونم ببینمشون با اینکه از هم دور نیستیم)، شایدبتونید درک کنید که برای منی که دست کم الان احساس میکنم به واسطه عشق زیادی که خانوادم و بخصوص مادر و خواهر بزرگم به بچه هام و به خصوص نویان دارند هر از گاهی بهم سر میزنند و ازدیدنم به واسطه بچه هام هم که شده خوشحال میشند، این فکر که شاید با وجود نوه جدید، بچه های من و بخصوص نویان کمتر مورد توجه قرار بگیره  و بیشتر توجه معطوف بشه به فرزند جدید، میتونه در وجودم احساس ناامنی ایجاد کنه. خودم هم میدونم که نباید به این موضوع در ذهنم پر و بال بدم و این افکار اصلاً جالب و خوشایند نیست، حتی چند بار بابتش با خدا صحبت کردم و گفتم منو ببخشه، اما خب همون لحظه اول بعد شنیدن این خبر، این افکار آزاردهنده به فکرم هجوم آوردند و خواستم اینجا هم به اشتراک بذارم حتی اگه به افکار بچه گانه محکوم یا قضاوت بشم...البته میدونم که این فکر هر چه زمان بگذره کمرنگ تر میشه و قطعا در آینده احساس شوق بیشتری خواهم داشت و یقیناً عاشق خواهرزادم میشم، اما الان راستش این حس مبهم ناامنی که سراغم اومد از حس شوق و خوشحالی بیشتر بود.

این احساس رو درمورد بچه احتمالی خواهر شوهرم در آینده کمتر دارم و این دقیقا به این خاطره که همیشه از طرف خانواده شوهرم و بخصوص مادرشوهر و پدرشوهرم عمیقا مورد توجه و محبت قرار گرفتم و بنابراین این احساس ناامنی خیلی کمتره. سونیا خواهر سامان چندماهی میشه که یه گربه پرشین کاملا سفید و زیبا خریده که عکسش رو به زودی در اینستاگرامم میذارم، انقدر زن و شوهر به این گربه محبت دارند و وابسته شدند و براش هزینه میکنند که سونیا گاهی میگه بچه میخوام چکار، اما خب میدونم که در نهایت به بچه دار شدن فکر میکنه (البته همسرش علاقه ای نداره به بچه)، فقط چون الان در حال گذروندن طرحش تو بیمارستان هست و شیفتهای شبانه داره و .... منتظره طرحش تموم بشه و بعد اقدام کنه. مادرشوهرم اوایل نسبت به این گربه حس خوبی نداشت و میگفت سونیا مدام در حال خرج کردن براش و گریه و زاری بابت مریض شدنش و دندون درآوردنش و ... هست و برای خودش دردسر درست کرده و فکرش همش مشغول این گربست، اما الان و بعد گذشت چند وقت، مادرشوهر و پدرشوهرم هم عاشق این گربه نازنازی که اسمش "وانیل" هست شدند، منم یکبار که رشت بودیم و رفتیم خونه خواهر سامان، گربه رو دیدم و با اینکه قبلش به نگهداری گربه در منزل کمی گارد داشتم، اما از تمیزی و بامزه بودن این گربه که از نژاد پرشین هست و مثل برف سفید و نرم، خیلی خوشم اومد....

به هر حال من دوباره دارم خاله میشم و احساسات متناقض دارم اما چیزی که میدونم اینه که دعای همیشگی من همراه خواهر کوچیکم هست  و از خدا میخام بارداری راحتی داشته باشه و فرزندش که قطعاً عزیز دل من هم خواهد بود، صحیح و سلامت پا به دنیا بگذاره و زندگی خواهرم رو زیباتر کنه و دلشو خوش تر. خواهرم تو زندگیش سختیهای خاص خودش رو کشیده که جنسش متفاوت از مال من بوده، امیدوارم زندگیش با وجود مادرشدن هزار بار بهتر و زیباتر بشه. دعای همیشگی من باهاشه حتی اگه اون هیچوقت احساس خیلی زیادی به من نشون نداده باشه. خواهر کوچیکمه و خوشبختی و آرامشش آرزومه.

خدا رو شکر نویان از روز شنبه حالش بهتر شده و بیرون رویش متوقف شده، اما خب من حسابی له و لورده شدم و هنوز خستگی اون روزهایی که از صبح تا شب در حال شستنش تو دستشویی و عوض کردن لباسش و دادن دارو بهش بودم به تنم مونده، خودمم احساس ضعف دارم و به سختی از عهده امورات منزل برمیام اما خب تا جایی که بشه سعی میکنم کوتاهی نکنم و به فکر سامان و بچه ها باشم، سامان هم طفلک خیلی زحمت میکشه و کار میکنه و خسته میشه، امیدوارم جواب زحمتهاش رو ببینه.

شنبه برای دادن گزارش عملکردم در دوران دورکاری رفتم اداره و با مدیر کل و معاون مدیر کل ملاقات کردم و از اینکه تو نگاهشون خوندم که انگار از عملکردم راضی هستند خیلی  حس خوبی بهم دست داد، و بهم امید داد که ایشالا دورکاریم برای دوره سه ماهه بعدی هم تمدید بشه، الهی که همین طور باشه. هوا به شدت گرم بود و رفت و آمدم به سر کار برام کلی خستگی به همراه داشت، شنیدم که ساعت کاری هم شده از 6  صبح تا یربع به سه بعد از ظهر و برای بار هزارم خدا رو شکر کردم تو این دوران لازم نیست هر روز به سر کار رفت  و آمد کنم، و نگران بچه هام هم باشم، الهی که این دورکاری ادامه دار باشه چون به لطف خدا کمی زندگیم رو انداخته روی روال و آرامش بیشتری دارم. خدایا شکرت بابت همه چیز.

فعلا همین.