خسته ام، خیلی خسته.

حال روحیم اصلا خوب نیست، تاب و توان نوشتن اونهمه حرف با این گوشی کوچیک رو هم ندارم...

ایکاش میشد اینجا پیام صوتی گذاشت و حرف زد که نمیشه...

به خدا قسم انقدر مخاطبانم در این وبلاگ برام عزیزند چه روشن و چه خاموش که وقتی یه مدت نمی‌نویسم شرمنده دوستانی میشم که منو زندگی  نه چندان هیجان انگیرمنو دنبال می‌کنند و به اینجا سر میزنند و من مطلبی نذاشتم. حمل بر خودستایی نشه اما من نسبت به همه آدمها و بخصوص دوستان وبلاگیم احساس تعهد و مسیولیت زیادی میکنم. 

خب من سعی کردم به اغلب دوستان وبلاگی به جز تعداد محدود آدرس پیج اینستاگرامم رو بدم، اونجا یکذره بیشتر از وبلاگ فعالیت میکنم هرچند اونم خلاصه میشه به ماهی دو سه بار پست گذاشتن اما یکم فعالترم به هر حال، هرچند که نمیتونم حرفهای دلم و اتفاقات زندگیم رو اونجا مثل اینجا ریز به ریز و باجزییات بنویسم.

من به مراتب وبلاگم رو بیشتر دوست دارم اما نوشتن با گوشی برام با وجود دو تا بچه خیلی سخته، اونم منی که اصلا بلد نیستم پست کوتاه بذارم و کوتاه حرفم رو بزنم.

پیج اینستاگرامم رو برای دوستان جدیدی که احتمالا  به تازگی دنبالم میکنند وهنوز منو فالو نکردند میذارم، اگر خودتون رو معرفی کنید و آشنایی بدید یا بگید با چه اسمی برای من کامنت میذارید، با افتخار درخواستتون رو قبول میکنم...

آدرس پیج من: 

Roozanehaye.marzieh@

فقط ممنون میشم قبلش تو دایرکت خودتونو معرفی کنید، حالا چه خواننده خاموش هستید و چه روشن.

ایشالا در اولین فرصت مناسب بتونم همینجا هم بنویسم.

هوای دلم ابریه، در این ایام منو هم دعا کنید عزیزان.