چند خطی از روزمرگیها

خدایا یعنی میشه این قانون دورکاری برای زنان باردار یا دارای فرزند زیر شش سال برای من هم قابل اجرا باشه و رئیسم موافقت کنه و یکم راحت شم؟ بعد بیام اینجا این خبر خوش رو بدم؟ از وقتی شیفتی رفتن سر کار کنسل شد خیلی بهم فشار اومده، از طرفی مدل کار من دورکاری برنمیداره. 

خسته ام خیلی خسته...حجم کارها زیاده و به تبعش حاشیه ها و تنش ها زیاد، درک متقابلی وجود نداره و منم با شرایط خاصی که دارم از بعضی صحبتها و لحن بد مدیرم  اذیت میشم. این روزها دعام فقط اینه که  حداقل برای دو روز در هفته هم که شده بتونم خونه بمونم و از این قانون استفاده کنم. یعنی میشه؟

اتفاق خاصی نیفتاده که بخوام پست بنویسم، این روزها بیشتر مشکلاتم مربوط میشه به تنش های سر کار...کاش یه راهی سر رام قرار بگیره و به آرامش برسم، چون این روزها همه وجودم شده استرس. صبحها با اضطراب و تپش قلب از خواب بیدار میشم... ایکاش شیفتها همیشه برقرار بود ایکاش...

با اینکه گفتم حرف خاصی برای گفتن ندارم اما خب الان یادم افتاد که روز یکشنبه همین هفته یعنی 16 آبان غربالگری سه ماهه دوم رو رفتم، چقدر از بابت سلامت بچه و سلامت قلبش و ... نگران بودم که به لطف و خواست خدا اینبار هم نگرانیهام برطرف شد و بچم سالم بود. الهی شکر. 

پاهای کوچولوش رو که توی سونو دیدم وجودم پر شد از یه  حس ناب. چقدر خدا رو شکر کردم بابت این نعمتش. چند روز قبلترش بابت حس نکردن تکونای بچه کلی دل نگران شده بودم که رفتم درمانگاه محل کارم و مامای اونجا صدای قلبش رو شنید... خدا میدونه چه نفس راحتی کشیدم. البته که خب برای حس کردن تکوناش هنوز خیلی کوچیکه، اما چون چندروز قبلش همون قلقلکهای کوچیک تو شکمم رو احساس میکردم و یکباره متوقف شده بود حسابی پریشون بودم و نگران که خدا رو شکر با شنیدن صدای قلبش آروم شدم، دیگه بعد انجام غربالگری دوم هم حسم خیلی بهتر شد. چقدرم طول کشید و زمان برد، از ساعت یک و نیم اونجا بودم تا ساعت شش این حدودا. اولش سونوگرافی برای بررسی وضعیت عمومی سلامت جنین انجام شد و بعدش هم اکوکاردیوگرافی برای چک کردن سلامت قلبش. خب از اونجایی که در غربالگری اول عدد nt و اندازش، معیار مهمی به حساب میاد و مال من یه مقدار بالا بود، بررسی سلامت قلبش و همینطور آزمایش سل فری برای بررسی خدای نکرده مشکلات و ناهنجاریهای مادرزادی اهمیت داشت که به لطف خدا در هر دو مورد بچم سلامت بود. الهی شکر....

در اولین فرصت باید جلسات روانشناسی نیلا رو دوباره شروع کنم، درسته که هر چی از بامزگیاش بگم کم گفتم اما یه سری اختلالات رفتاری هم داره که حتما باید پیگیری کنیم.  خودمون دو  تا هم تحت نظر زوج درمان هستیم اما فعلا بعد چند جلسه ای که با دکترداشتیم تاثیر قابل توجهی تو زندگیمون نداشته،  البته یه مقدار آگاهیمون رو نسبت به مشکلاتمون و نحوه مدیریت خشم بالا برده اما اجرایی شدن توصیه ها تو زندگیمون در حال  حاضر که چندان موفقیت آمیز نبوده. میدونم  به خود ما دو تا و همکاری نکردنمون به اندازه کافی ربط داره اما در هر صورت یکم اصلاح این رابطه علیرغم علاقه زیادی که به هم داریم، باعث ناامیدیم شده...حتی شک دارم ادامه بدیم یا نه. امیدوارم اگر بنا به ادامه دادن باشه، حداقل پیشرفت بیشتری حاصل بشه. خدا کنه سامان هم  زودتر حقوق معوقش رو  بگیره وبتونیم راحتتر و زودتر جلسات رو برداریم. هم جلسات خودمون رو و هم جلسات مربوط به نیلا رو. 

نیلا خانم هم که هیچ جوره و با هیچ روشی عینکشو نمیزنه، اینم شده خودش یه معضل بزرگ، هر راهی رفتیم اما فایده نداره که نداره. فکر کنم تنها راهش اینه که صبرکنیم بزرگتر و عاقل‌تر بشه بلکه برای صلاح خودشم که شده بزنه. فقط خدا کنه تا اونموقع مشکلی برای چشماش پیش نیاد.

فعلا همینا... همون‌طور که قبلاً هم گفتم یکم برای نوشتن بی انگیزه شدم و اتفاق جدیدی هم که نیفتاده اما دلم نیومد خواسته بعضی دوستانم  رو زمین بندازم و پست نذارم.

یک آذر هم تولد دخترکم هست و به احتمال زیاد مامان و بابای سامان  برای تولد نیلا جانم میان. امیدوارم اینبار دیگه اومدنشون مثل دفعات قبل کنسل نشه‌. اگر بتونند بیان میشه اولین باری که امسال از رشت میان تهران... به هر حال اومدنشون قطعا خوبه و برای مایی که  نه مهمویی میریم نه مهمون داریم، کلی حال و هوامونو عوض می‌کنه.