دیابت بارداری!!!!

خب خدا رو شکر فهرست مشکلاتمون کامل شد! قند بارداری هم گرفتم!!! مسخرست! من که سر بارداری دومم اونقدرها هم پرخوری نکردم، کرونا داشتم و اشتهام هم که سه ماه اول تعریفی نداشت....فقط یادمه چون همون اوایل که متوجه بارداریم شده بودم، حتی اگه غذا هم به اندازه کافی و حتی زیاد میخوردم، باز شدیداً احساس خالی بودن معده و ضعف شدید داشتم، مجبور بودم برای رفعش 24 ساعته خوراکیهایی مثل چوب شور و بیسکوییت ترد و چیپس و پفک بخورم، میدونستم ضرر داره اما تنها چیزی بود که میلم میشد و تازه حالمو هم بهتر میکرد. ترشی هم خیلی زیاد میخوردم، حتی یادمه از همه مدل بیسکوییت و شکلات هم بدم میومد حتی رطب و خرما که عاشقش بودم هم نمیخوردم، یعنی شیرینی جاتی در کار نبود، برنج و سیب زمینی و... هم  که زیاده از حدش میتونه باعث قند بشه خیلی محدود می‌خوردم، دیگه نمیدونم از کجا و چطور قند گرفتم. البته تو برگه آزمایش خوندم که قند من فقط کمی از حد نرمال بالاتره، مثلاً باید عددش در حالت ناشتا  حداکثر 90 باشه، اما مال من 95 بوده، اما خب مثلاً عدد 85 رو هم میگن لب مرزه و باید احتیاط کرد، با این اوصاف قند

 95 در حالت ناشتا زیاد جالب نیست (در حالت سیری‌ و غیر ناشتا قطعا خیلی بالاتر میره و تا 150 و 160 و بالاتر هم می‌تونه برسه) .  دکترم دستور داده رژیم مخصوص با کلی محدودیت از نظر مصرف مواد قندی و نشاسته ای بگیرم چون معمولاً اواسط بارداری و اواخرش قند خون بطور معمول در اکثر زنان باردار افزایش پیدا میکنه با این اوصاف اگر از الان جلوش رو نگیرم خیلی خطرناک میتونه باشه....

جالبه دیروز که مطب دکتر اصلی خودم که نیلا رو هم پیش اون زایمان کردم مراجعه کردم، به شوخی در جواب دکتر که میگفت بچت هم که پسره گفتم، دیدید خانم دکتر الکی الکی حامله شدم، الکی الکی هم پسردار شدم!یهو بی مقدمه در جواب حرف من گفت "الکی الکی هم قند بارداری گرفتی!!!" قلبم ریخت، به دکتر گفتم "شوخی میکنید؟" که دوباره حرفشو تکرار کرد، منم  بااینکه از شنیدن این خبر خیلی ناراحت شده  بودم اما با یه  لحن شوخی گفتم "خانم دکتر اینطوری خبر نمیدند که! آدم سکته میکنه که!" خلاصه که اینم از این! موقع نیلا تیروئید بارداری گرفتم، سر اینم دیابت!

جالب اینکه این آزمایشی که دادم واسه 15 شهریور هست! انقدر که گرفتار عملهای نیلا و دنگ و فنگهای دیگه زندگی بودم، نتونستم به موقع به دکتر مراجعه کنم و آزمایش رو نشون بدم! یعنی الان حدوداً یکماه و نیم از روزی که این مقدار قند رو داشتم گذشته و خدا میدونه الان در چه وضعیتی باشم..برعکس اوایل بارداری که اصلاً شیرینی جات نمیخوردم و با این وجود قند بارداری گرفتم، همین یکماه و نیم اخیر تا بخوای، شیرینی و کیک و حلوا و خرما و شل زرد و ... خوردم. خدا کنه اوضاعم از همون یکماه و نیم پیش خیلی هم بدتر نشده باشه.

حالا دکتر کلی رژیم غذایی داده و گفته حتماً باید دستگاه اندازه گیری قند خون بخرم و روزی چهار بار، ناشتا و یکساعت بعد غذا قند خونمو چک کنم و یادداشت کنم و اگر دوباره آزمایش دادم و با وجود این رژیم شرایطم بهتر نشده باشه، درمان دارویی و انسولین رو شروع کنم!

اینم از مشکل جدید ما! هر دم از این باغ بری میرسد! خدا کنه با همون رژیم مشکلم حل بشه و کشدار نشه. 

نیلا خانم هم فردا باید دوباره بره اتاق عمل برای برداشتن بخیه چشم راستش که یکماه پیش عمل کرده! ایشالا این که بگذره، سلسله عملهاش تموم میشه اما دکتر گفته به احتمال قوی باید چند سالی یه عینک خیلی ظریف استفاده کنه تا شماره دو تا چشمش با هم برابر بشه، احتمالاً تا سن مدرسه و شایدم نه و ده سالگی.....از الان عزا گرفتم چطوری میتونم وادارش کنم عینک بزنه. حالا خدا رو چه دیدی، شایدم یهویی دکتر گفت عینک نمیخواد اما بعید میدونم اینطوری بشه، آخه خود دکتر گفت به احتمال قوی لازم بشه، حالا قراره فردا زیر بیهوشی نمره چشمش مشخص بشه. خدا به خیر بگذرونه...

از خودم هم بخوام بگم، حال و روزم از نظر جسمی و روحی هیچ تعریفی نداره، درد شونه و کتف و گردن امانم رو بریده، اگر شبها یا حتی روزها سامان ماساژم نده، رسماً نمیتونم بخوابم.مسکن هم که نمیتونم بخورم. نمیدونم این درد لعنتی از کجا شروع شد، اما دیوونم کرده. این دردها رو باز با بدبختی میشه تحمل کرد اما امان از درد روح که درمانش به این راحتیها نیست، فقط و فقط گذشت زمان میتونه تسکینش بده اما اثر و ردش شاید هیچ وقت از بین نره. شرایطم تو محل کار خیلی خیلی سخت شده، فشار کاری خیلی زیاده و حاشیه هم به تبعش زیاد... 24 ساعته باید کارتو توجیه کنی و یه کاری کنی همه ازت راضی باشند. خلاصه که واقعاً شیفتی اومدن غنیمت بود که درست همزمان با بارداری من تموم شد رفت پی کارش! فعلاً که شرایطم محیط کارم هیچ راضی کننده نیست.

پسرکوچولوم تکون زیادی نمیخوره، گاهی یه سری حرکتهای کوچولو تو شکمم بخصوص قسمت بالای شکم احساس میکنم و  با خیال اینکه تکونهای بچهمه کلی قربون صدقش میرم، اما بازم

نمیتونم صددرصد مطمین باشم که به بچم مربوط میشه یا نه، البته دکترم گفت طبیعیه هنوز حرکتشو حس نکنی اما به هر حال وقتی حرکتی رو حس نمیکنم، یه خورده نگران میشم بابت سلامتی طفلکم. قراره 15 آبان غربالگری مرحله دوم که سونوی آنومالی هست و همینطور اکوکاردیوگرافی قلب جنین رو انجام بدم، انشالله نتیجه اونا هم خوب باشه و همه چی به خیر بگذره.

همزمان با همه این درگیریها، به روانشناس نیلا و همینطور به مشاوره زوج درمان خودمون پیام دادم که هفته آینده بهمون وقت بدند، یعنی هم برای نیلا و هم برای رفع مشکلات من و همسرم. البته دو تا دکتر متفاوتند، کلی هم کنار هزینه های اصلی و سونو و آزمایش و...، هزینه این جلسات مشاوره آنلاین میشه، اما باید انجامش بدم.

 فکر میکنم تا بچمون به دنیا نیومده باید خیلی از این مشکلات و اختلافات رو حل و فصل کنیم. بزرگترین آرزوی من اینه که بتونم بچه هام رو در نهایت صلح و آرامش بزرگ کنم و فردا روز به خودم افتخار کنم که براشون چیزی کم نذاشتم، فعلاً از خودمون و رابطمون خیلی راضی نیستم، با اینکه عشق و علاقه و محبت زیادی در زندگیمون جریان داره اما کشمکش و دعوا هم کم و بیش زیاده، نهایت تلاشم اینه که بتونم یه رابطه آرومتر و با ثباتتری رو با همسرم داشته باشیم تا بچه هامون در محیط خوب و آرومی بزرگ بشن انشالله. 

روزهام خوب نمیگذره، دوست دارم از این روزهایی که برای بار آخر مادرشدن رو تجربه میکنم لذت ببرم اما انقدر حاشیه های دور و برم و فشار کاری زیاده و پیگیری های مختلف پزشکی و درمانی هم دارم که نمیشه. اما نمیذارم اینطوری بمونه، ایشالا با گذشت زمان همه چی بهتر بشه، قطعاً خدا همیشه با من بوده و  هست و حواسش هر لحظه به منه. همین دیشب تو مسیر رفتن به مطب دکتر به سامان میگفتم احساس میکنم خدا نظر خاص و ویژه ای به من داره و با اینکه بنده خوبی براش نبودم، اما در حق من کم خدایی نکرده.... میدونم که اینبار هم هوامو داره و کمک میکنه از این روزها به سلامت عبور کنم. 

علاوه بر کامنتهای پست قبلی، کامنتهای دو پست قبلی رو ( پست الهی به امید تو) رو هم با تاخیر خیلی زیاد تایید کردم، واقعاً این مدت فرصت نشده بود شرمنده ام از دوستان عزیزم. خدا میدونه  که این کامنتها چقدر برام ارزشمنده....