معضل جدید...

اینکه میگن با بچه نباید سفر رفت رو من تا الان اینطوری با گوشت و خونم حس نکرده بودم! حتی موقعیکه رفتیم رشت و برگشتیم تو عید فطر و نیلا حسابی موقع رفتنی اذیت شد،‌بازم انقدر رفتارش اذیت کننده و بد نبود که تصمیم بگیرم دیگه با بچه جایی نرم! این شد که برای تعطیلات 14 و 15 خرداد وقتی دیدم پدر و مادر و خواهرام عازم سمنان هستند، با خودم فکر کردم منم میرم، هم اینکه بعد ماهها میرم سر مزار خواهر عزیزم و هم اینکه این چند روز تو خونه نمیشینم فکر و خیال کنم. خلاصه که رفتیم و وقتی ساعت 9 شب 14 خرداد رسیدیم به خونه ای که نزدیک شهر سمنان داریم، از همون اول دخترک من بی دلیل شروع کرد گریه کردن و جیغ زدن! اصلاً باورم نمیشد! اولین بار بود چنین چیزی میدیدم! نیلا مجموعاً دختر خوش اخلاقیه و اینکه یکباره چنین رفتاری نشون بده و شروع کنه جیغ زدن خیلی خیلی عجیب بود! انقدر ترسیدم یک لحظه که لباسهاشو درآوردم ببینم حشره ای چیزی تو بدنش نرفته باشه اما هیچی نبود!  از همون لحظه که رسیدیم گریه و جیغ و نق نق تا آخر شب که دیگه آخرش انقدر اوضاع وخیم شد که نصفه شبی بردمش درمانگاه! یعنی تا این حد! حتی خانوادم هم گفتند ببر شاید چیزی باشه! همه هم میگفتن لابد برای بار اول ماکارونی دادی بهش نساخته و حتی سرزنشم میکردند! درصورتیکه من میگفتم نیلا تا الان به هیچ غذایی حساسیت نداشته و تازه من سه ظهربهش  دادم و نیلا تازه نه شب اینطوری شده! بعیده از اون باشه.

 خلاصه که بردمش درمانگاه و همچنان گریه میکرد و جیغ میزد! دکتر معاینش کرد اما خود دکتر هم گیج شده بود! آخرش با توضیحات  من که گفتم شاید از دلش باشه بهش شربت دلدرد داد،‌نیلا هم خورد و یربع بعد آروم شد اما بازم تا صبح همش بیدار میشد و گریه میکرد و... فردای اون روز هم همینطور بود! آخرش به خاطر اینکه بقیه اذیت نشند،‌رفتم خونه خالم که خلوت تر باشه که حتی اونجا هم نیلا مثل همیشه نشد! جوریکه دیگه هم کلافه شده بودم و عصبانی و هم به شدت خجالت زده،‌چون نیلا همیشه انقدر همه جا خوش اخلاق و خنده رو بود و گریه نمیکرد که اصلاً معروف بود به آروم بودن و همیشه باعث افتخارم بود این قضیه،‌اما اون چندروز کاری کرد که هم من  و هم سامان به خاطر مزاحمتی که برای فامیل ایجاد شده بود خیلی ناراحت بودیم!

از طرفی هم نمیدونستیم با این تغییر رفتار ناگهانی و جیغ و گریه ها چیکار کنیم. خلاصه که بعد مدتها که خاله و دخترخالم و شوهرش نیلا رو میدیدند، حسابی نیلا خانم از خجالت همه درومد جوریکه حتی اونا هم یه جاهایی کلافه شده بودند! مثلاً ما رو بردند گردش اما نیلا حسابی تو ماشین اذیت کرد، همش میخواست بایسته و دستگیره بالای شیشه ماشین رو بگیره، یا برای پسر دخترخالم قلدر بازی درمیاورد و باهاش دعوا میکرد و میخواست توپش رو بگیره و بهش نده و...

هنوزم موندم این تغییر رفتار یهویی از کجا پیداش شد! وقتی برای عید فطر رفتیم رشت،‌با اینکه شیطنت های خاص خودش رو داشت اما جوری نبود که خیلی هم اذیت شیم،‌ اما درست ده روز بعد که رفتیم سمنان بچه از این رو به اون رو شده بود! تو این فاصله فقط برده بودمش مهد کودک! همین! از اونجاییکه مهدها تعطیله و بچه ها رو از همه سنین تو یه جا نگه میدارند یه لحظه حدس زدم شاید بچه های بزرگتر لجبازی میکنند و جیغ میزنند و اون یاد گرفته،‌اما بعداً حتی در این مورد هم شک کردم و حدسم به رفتار من و سامان و دعواها و کشمکشهامون رفت و اینکه چندباری صدامون (بخصوص صدای من) بالا رفته...گفتم شاید یهویی تاثیرش رو روی نیلا گذاشته، چون بچه های خانواده ما چه من و چه خانواده سامان اصلاً جیغ نمیکشیدند...

وقتی به این نتیجه رسیدیم من و سامان تصمیم گرفتیم اگر از رفتار خود ما باشه حسابی روی خودمون کار کنیم و پیش نیلا دعوا نکنیم و داد نزنیم و کمتر جرو بحث کنیم و اگرم بچه جیغ کشید و لجبازی کرد بی تفاوت باشیم که اگر از طرف ماست شاید این موضوع اصلاح بشه،‌اما اگر به خاطر مهد باشه که دیگه واقعاً کاریش نمیشه کرد...

اگر واقعاً عوض شدن یکباره اخلاق نیلا نتیجه تاثیر رفتار من و سامان روی نیلا باشه  هر دومون حسابی  عذاب وجدان داریم و این چند روز خیلی مراعات کردیم،‌بخصوص سامان...اما خب یوقتها خود من کم آوردم! چندروز پیش  انقدر تو خیابون بدقلقی کرد و جیغ کشید که برای اولین بار سرش تو خیابون داد زدم و گفتم "کوفت! زهرمار"! بعدش خیلی عذاب وجدان گرفتم اما نیلا هم خیلی اذیتم کرده بود و منم برای این شرایط آمادگی نداشتم! هنوزم ندارم چون نیلا واقعاً ‌بچه بدی نبوده و مجموعاً خوش اخلاق بوده و تا قبل دندون درآوردن اصلاً صدای گریه این بچه رو کسی نشنیده بود! اینکه یهویی در عرض این چندروز اینطوری لجباز بشه و بخواد با قلدری و لجبازی به خواستش برسه و بدتر از همه جیغ بزنه اصلاً برای من قابل درک نیست و نمیدونم چطوری بین اینهمه مشکلات و حال خراب با این موضوع کنار بیام. من واقعاً ‌با هر اخلاق بچه میتونم راه بیام به جز همون جیغ زدن که همیشه ازش بیزار بودم و اگر هر بچه دیگه ای هم اینکار رو میکرد بدجور عصبی میشدم! حالا دقیقاً ‌نیلای خوش اخلاق من اینطوری شده!

وقتی هم این رفتار غلط رو نشون میده و من عصبی میشم و دعواش میکنم و یکم ازش فاصله میگیرم انقدر میاد طرفم و ناز و بوسم میکنه و بهم میچسبه و الکی میخنده که مثلاً ‌باهاش خوب بشم،‌منم طاقت نمیارم و بغلش میکنم اما خب واقعاً ‌این معضل جدیدی گ هست و نمیدونم باید چیکار کنم. سامان میگه بریم پیش روانشناس کودک! من میگم نه بابا این رفتارها تو خیلی بچه ها هست و با بزرگ شدن بهتر میشه، اما اینکه یکباره از بعد رفتن به سمنان در نیلا تا این شدت نمود پیدا کنه برای خودم هم عجیبه و یه ترسی هم تو دلم هست که نکنه این قضیه لجبازی جزئی از شخصیتش بشه و بزرگ هم بشه همینطوری بمونه...

ممنون میشم اگر کسی اطلاعاتی در این مورد داره راهنماییم کنه! واقعاً این موضوع خیلی اذیتم میکنه و همش هم خودم و رفتارمون رو مقصر میدونم و نمیدونم باید چطوری با این موضوع کنار بیام و اینطوری عصبی و کلافه و بخصوص خجالتزده در حضور دیگران نشم...