خدایا...

این قسمت رو آخر پست قبلی نوشتم که لحظه آخر قبل انتشار تصمیم گرفتم برش دارم و بذارم تو یه پست جداگانه. 

وسطای نوشتن پست قبلی بودم که زنگ زدم بابام حالشو بپرسم که بهم گفت دوباره امروز صبح رفته یه دکتر متخصص با شوهر عمم و دکتر عفونی هم بهش گفته آزمایشش کم خونی شدید و عفونت رو نشون میده و باید دوباره آزمایش تکمیلی بده که اگر لازم شد بستری بشه، همین کلی ناراحتم کرد اما باز خدا رو شکر کردم که به اصرار شوهر عمم هم که بوده پا شده رفته دکتر متخصص و ایشالا قدمی باشه برای بهتر شدنش، بلافاصله بعد تماس با بابام، زنگ زدم مادرم که بهش تاکید کنم بابا روزه نگیره و تا میتونه بهش آب بده که سموم بدنش دفع بشه، یدیدم صدای مامانم گرفتست. گفت با خواهر کوچیکم دیروز دکتر بودند که آزمایشی رو که هفته پیش داده بود نشون بدند. خواهرم از بعد عید اصلا حالش خوب نبود، همش رنگ پریده و بیجون بود و اشتها نداشت و هر روز لاغرتر میشد البته از اواخر پارسال اینطوری شده بود اما بعد عید به اوج خودش رسیده بود. همش میگفت بیحالم و خیلی خیلی کم غذا میخورد و منی که به واسطه کارهای خودم خونه مامانم اینا بودم، به چشمم میدیدم هیچی نمیخوره و چقدر لاغر شده. اعصابش هم به هم ریخته بود و دلمرده و افسرده بود و الکی گریش میگرفت. خانواده ما متاسفانه خیلی درمورد دکتر رفتن مقاومت میکنند، چه پدرم چه مادرم و چه خواهرهام (و خودم هم همینطور!) آخرش با کلی ضرب و زور رفته بود دکتر عمومی و براش آزمایش نوشته بود، جوابش که حاضر شد دیروز با مامانم  رفته بود دکتر متخصص که آزمایشش رو نشون بده. دکتر آزمایشش رو دیده و بهش گفته آزمایشش اصلا خوب نیست و باید آزمایش تکمیلی بده.... کلمه ای رو که به کار برده بود برای علت نیاز آزمایش تکمیلی انقدر ترسناکه که وقتی مامانم با بغض گفت، انگار آب یخ ریختند روی سرم، دست و پام یخ شد و تپش قلب گرفتم.. صدای تاپ تاپ قلبم رو میشنیدم، مامانم دوباره با بغض و گریه گفت تو رو خدا دعا کن اون نباشه...

 آزمایشش 29  اردیبهشت حاضر میشه، خدا میدونه چه حالی هستم. اون از پدرم و اینم از رضوانه جانم.

نه دیگه حالم خوب نیست! خوب بودم اما الان دیگه نیستم! بعد تماس با مامانم، باز زنگ زدم خواهر بزرگم که شاید دلداریم بده اما اونم حال خودش خیلی بد بود، هم روحی و هم جسمی، میگفت حال ندارم تا آشپزخونه برم و بیجونم، انقدر حالش بد بود که نشد اونطوری راجب خواهر کوچیکم ازش بپرسم، فقط میگفت ایشالا چیزی نیست، حالم بعد تماس با اون حتی بدتر هم شد، به خدا نمیدونم چه اتفاقی تو زندگیمون افتاده که همه یه جوری مریض و ناخوشند، اول مادرم که با اونهمه بیماری روحی، دستاش هم نیاز به جراحی پیدا کرد و حتی با جراحی هم اونطور که باید خوب نشده، عمل چشمش و ... هم بماند، پدرم هم که از بعد عید اونطوری شده و به اندازه کافی همگی غصه اونو داشتیم، خواهر بزرگم هم که قلبش کمی مشکل داره و الان هم پرکاری شدید تیروئید، مشکلات زندگی من بماند1 اما همه اینا یه طرف چیزی که مادرم راجب رضوانه گفت یه طرف...انگار دنیام زیر و رو شد.

 بعد زنگ زدن به مریم خواهر بزرگم زنگ زدم به سامان که یه خورده آرومم کنه و اگه میتونه امشب زودتر بیاد خونه که کمتر با این حالم تنها باشم، اونم میگفت امشب باید تا دیروقت بمونند و نمیتونه زود بیاد ولی سعیش رو میکنه...بهم گفت نگران نباش و توکلت به خدا باشه، بهش گفتم سامان جان چطوری نگران نباشم؟ بابام از یه طرف خواهر کوچیکم هم یه طرف. میشه نگران نباشم؟ مگه میشه این کلمه رو شنید و نگران نشد؟ بهش گفتم تازه داشتم با خودم میگفتم ایشالا با این دکتری که بابا رفته و قراره دوباره آزمایش بده، کم کم دارو میخوره و حالش بهتر میشه که قضیه رضوانه پیش اومد. میدیدم چقدر بیحاله و حتی سرزنشش میکردیم که کار نمیکنه و همش میخوابه و... اما الان میفهمم طفلکم چقدر مریض بوده... بعد حرف زدن با مادر و خواهرم انقدر حالم بد شد که خواستم بیخیال نوشتن پست قبلی بشم اما چون با حال خوب شروع کرده بودم به نوشتن هر طور بود ادامه دادم و با یه درد عمیق ته قلبم، راجب نیلا و شیرین کاریاش نوشتم. دلم نیومد این مطلب رو پایین پست قبلی بذارم و یه پست دیگه براش نوشتم.

به شدت حالم بده.  زخم عمیقی که از قبل عید و بعد اون اتفاقاتی که افتاد تو سینم ایجاد شده بود و چندروزی بود التیام پیدا کرده بود، دوباره داره سر باز میکنه...

قرار بود تو  همون پست قبلی  راجب خواستگاری پسرعمم از رضوانه خواهر کوچیکم بنویسم که الان اصلاً حال خوبی ندارم برای نوشتنش،

نه نمیخوام فکرهای منفی کنم! بسمه دیگه! من به گزینه های بد فکر نمیکنم، بیخیال حرف دکتر...میدونم اون نیست، نه نمیتونه اون باشه... دکتر فقط از یه احتمال گفته. خدای ما بزرگتر از این حرفاست، میدونم خواهرم حالش خوب میشه. این فقط یه مشکل سادست... آره فقط یه مشکل ساده و یه کم خونی ساده همین!

خدایا صدامو میشنوی؟ صدای منو میشنوی خدا؟ میشه نگاهی بندازی به زندگیمون؟ میشه کاری کنی خواهرم هیچیش نباشه؟ میشه به دل داغدیده مادرم رحم کنی؟ میشه به ما رحم کنی؟

میخوام گریه نکنم، اما خیلی سخته، نمیتونم! آخرشم نتونستم و اشکام جاری شدند. 

دوستان عزیزم میشه دعا کنید خواهرم چیزیش نباشه؟ التماستون میکنم.

کاش همچین چیزی رو نمیشنیدم! من زنگ زده بودم به خاطر بابام اما حالا... کاش لاغر شدن خواهرم و حال بدش دلیلش خیلی ساده باشه! که البته هست!!! آره هست! نه! من به گزینه های منفی فکر نمیکنم! بازم روزای آینده میام و از شیرین کاریهای نیلا و حال خوبم مینویسم! میدونم اینکارو میکنم...

خدایا منو میبینی؟ میبینی چقدر شکننده و ضعیفم؟ به من رحم میکنی خدا؟

 پی نوشت روز هفده اردیبهشت:

میخواستم رمز پست رو به همه دوستانم بدم اما چون وقت نمی شد و از طرفی دوست داشتم همه خواننده ها این پست رو ببینند و دعای ویژه کنند، در نهایت تصمیم گرفتم از حالت رمزی درش بیارم.

 تا 29 اردیبهشت خیلی مونده ... یکی از هم کارهای خواهرم که خواهرش تو آزمایشگاه کار میکنه بهش گفته ممکنه آزمایشش به خاطر یه سری دلایل دقیق نباشه ... نمیدونم، فقط دعا کنید به حق این ماه مبارک روزی که جواب آزمایشش حاضر میشه دل همگی ما و خودش شاد باشه.

از تک تک شما دوستانم که همیشه حس کردم من و زندگی و حال خوبم براتون مهمه التماس دعا دارم. و بخصوص از اونایی که روزه میگیرند و سحرها بیدارند، تمنا دارم که هنگام سحر و دم افطار ویژه برای سلامتی خواهرم و البته پدرم و همه بیماران دعا کنند. یک دنیا ممنون