دل و دین و دنیام، نیلام

دیروزم رو با یه حال نسبتاً خوب شروع کردم، بعد مدتها دو تا پست با یه عالم عکس گذاشتم اینستاگرام، کلی با نیلا بازی کردم، یه ناهار خوب خوردم و عصری فکر کردم چی بپزم که در یه اقدام من درآوردی دیدم یه مقدار بادمجون آب پز دارم برداشتم با سیب زمینی خام رنده شده و دو تا تخم مرغ و پیاز رنده شده و نمک و فلفل سیاه و زردچوبه مخلوطش کردم و تبدیل شد به کوکوی بادمجون من درآوردی که به نظرم خیلی هم خوب شد... سامان از راه رسید و بعد یه سلام کوتاه رفت که ماشینشو که صبح موقع رفتن سر کار روشن نشده بود ببره تعمیرگاه. منم تو این فاصله باز همت کردم و بعد قرنی که نسبت به خونه زندگیم و تمیزیش بیتفاوت شده بودم بلند شدم گردگیری کردم و جارو کشیدم و آشپزخونه رو تمیز کردم... غذا هم که آماده، خلاصه که همه چی خوب بود تا اینکه سامان از راه رسید و همون موقع هم یکی از همکاراش زنگ زد و بهش گفت سامان یکی رو دارن جات میارن! و همین تماس خط بطلانی بود به حال خوب من و البته حال خودش...

چندوقتی هست که سامان در برابر رئیسش که به ناحق یه سری کارها رو در حق اون و همکاراش انجام میده ایستاده، البته تو کار سامان که مهندس مکانیک و مهندس ناظر تاسیسات ساختمانی هست، رئیس به معنای عام کلمه که تو ادارات دولتی هست نیست و بیشتر حالت سرپرست و ناظر داره، چون خود سامان هم یه جور رئیس به حساب میاد و یه عالم کارگر و پیمانکار و مهندس و... زیر دستش کار میکنند اما خب سلسله مراتب هم هست دیگه و اون طرف میشه یه مقام بالاتر از سامان...خلاصه که سامان یه جورایی در برابر رفتارهای بد این آقا واکنش نشون داده و از اون به بعد اون آقا مدام در حال زیراب زدن برای سامان بوده اما چون سامان تو کار خودش ماهر و خبرست موفق نشده بوده اما ظاهراً الان دوباره شروع کرده نقشه کشیدن و یکی رو جای سامان آورده که البته هنوز به خود سامان چیزی نگفتند اما همکارش که به اون آقای رئیس نزدیکتره، دیشب به سامان زنگ زد و خبر داد و طفلکی خیلی به هم ریخت، در حدیکه بهم گفت ناراحت نمیشی اگه امشب شام نخورم؟ اشتها ندارم و منم چیزی نگفتم و خودم هم شام رو دست نخورده گذاشتم یخچال و برای خودم نون پنیر و ماست آوردم چون تنهایی غذا خوردن بهم مزه نمیده...

سامان دلش میخواست بغلش کنم و دلداریش بدم اما خب من در عین حال که اینکارو کردم قبلش بهش متذکر شدم که بهتره با این اوضاع مملکت یکم بیشتر احتیاط کنی و هرچقدر هم اون آدم بده و ظالم، وقتی میبینی قدرت اینو داره یکی رو جات بیاره، هر طور هست صبوری کن و سیاست رفتاری داشته باش و مگه الان تو این بل بشو و با اینهمه قسط و قرض کار گیر میاد و یادت میاد پنج ماهی که بیکار بودی چی بهمون گذشت و.... البته که برگشت بهم گفت الان که من ناراحتم وقت این حرفها نیست، اما من بهش گفتم قبول کن که وقتی حالت هم خوبه و بهت اینها رو میگم باز برمیگردی میگی بیا حال خوبمون رو خراب نکنیم. خلاصه که همین موضوع دیشبمون رو خراب کرد. سامان بغض داشت و میگفت دلم میسوزه که شاید اونجا از همه بیشتر کار کنم و زحمت بکشم و آخرش همیشه زحماتم بی نتیجه میمونه، منم با ملایمت بهش گفتم برای همین میگم سیاست داشته باش، یکی رو میبینی نصف تو هم کار نمیکنه اما با زبون کارشو پیش میبره... بعدش هم برای اینکه دلداریش داده باشم گفتم نگو زحماتم بی نتیجه مونده، همینکه میگی همون جایی که کار میکنی چند تا کارفرمای دیگه هم به پیشنهاد کار دادند برای شرکت خودشون یعنی کارت رو دیدند (این واقعیت داره و پیشنهاد کار داشته اما خب از حرف تا عمل یه دنیا فاصلست.) هردومون دمغ بودیم که دیگه  آخر شب برای اینکه از اون حال و هوا دربیایم رفتیم اینستاگرام و چندتا کلیپ طنز دیدیم و سامان حالش بهتر شد، خوشم میاد که تو بدترین حال هم باشه هر طور هست با خودش کنار میاد برعکس من که راحت نمیتونم حالم رو عوض کنم... حالا امروز رفته سر کار و دیگه نمیدونم قراره چطور بشه. توکل به خدا.

++++ از جمعه تصمیم گرفتیم بیفتیم تو خط دیدن سریالهای مشهور خارجی، همسر سونیا قبل عید و قبل اون اتفاقاتی که برامون افتاد، برامون سریال Breaking bad رو ریخته بود رو فلش که ببینیم اما دل مشغولیهای این مدت اجازه نداد، دیگه از جمعه شروع کردیم و قسمت اولش رو دیدیم و هردومون خوشمون اومد. به نظرم سریال دیدن خیلی روی حال آدم اثر میذاره، اونم دو نفری. مدتها بود که فیلم سینمایی یا سریال خارجی به زبان اصلی ندیده بودم و اگه بتونم ادامه بدم میدونم خیلی برای روحیم خوبه بخصوص که من نیازی به زیرنویس هم ندارم و به واسطه رشته تحصیلیم که زبان انگلیسی بوده، به خوبی متوجه فیلمها و سریالهای انگلیسی زبان میشم هرچند که به خاطر دوری از زبان انگلیسی تو محل کارم به نسبت گذشته خیلی ضعیفتر شدم اما باید سعی کنم هر طور شده به بازی برگردم و دوباره زبانم رو مثل قبل تقویت کنم.

++++ نیلا داره تلویزیون نگاه میکنه! خیلی خیلی برام عجیبه که اینطور به تلویزیون علاقمنده که حتی موقع دیدن پلک هم نمیزنه! آخه الان تازه پنج ماه و نیمشه و تازه از حدود دو سه ماهگی به شدت علاقه نشون میداد به تلویزیون و الان به اوج خودش رسیده! انقدر این علاقش زیاده که مثلا الان که دیدم باید پست بنویسم و نمیخواستم نق نق کنه، خوابوندمش نزدیک تلویزیون و زدم شبکه پویا یا مثلاً وقتی من کار دارم یا مهمون و میخوام آشپزی کنم میزنم شبکه پویا و اگه یکساعت هم کارم طول بکشه نگاهشو از تلویزیون برنمیداره و صداش درنمیاد! انگار قشنگ دنبال میکنه و میفهمه! عجیبه برام! اصلا کلاً رفتارهاش یه جوریه که همش حس میکنم کاملاً متوجه اطرافش و اتفاقات هست حتی مثلا حرفام رو میفهمه...

امروز صبح کنارش خوابیده بودم پشتم بهش بود! با ضربه های دستش به کمرم از خواب بلند شدم، برگشتم عقب سمتش و دیدم داره قه قه میخنده، اینجور موقعها بلند میشم و با صدای بلند بهش میگم سلام!!! صبح بخیر هموطن!!! و اونم با لبخند گشاده ازم استقبال میکنه!

خیلی خیلی وروجک شده! خیلی وقتها برای خودش بازی میکنه و آواز میخونه! با خودش میخنده و سرشو با شیطنت تند و تند این طرف اون طرف تکون میده که یکم اینکارش نگرانم کرده و حتی چند شب پیش رفتم تو اینترنت راجبش خوندم که مشکلی نباشه. نوشته بود اگر با علائم ناراحتی همراه نباشه ایرادی نداره اما بهتره بهش نخندید و تشویقش نکنید که کارش رو زیاد تکرار نکنه...ولی آخه مگه میشه دید و نخندید؟ موقع شیر خوردن خیلی بازی بازی میکنه و با کوچکترین صدایی بیخیال شیرخوردن میشه و برمیگرده نگاه میکنه، حالا یا به تلویزیون یا به سامان که داره با من حرف میزنه  یا کلیپ میبینه.

همین الان موقع نگاه کردن به تلویزیون شروع کرده با صدای بلند خندیدن و سرشو اینور اونور تکون دادن! به تلویزیون نگاه کردم ببینم برنامش طنزه میبینم نیست! یه سریال کارتونیه جدی هست... یعنی تا این حد حس میکنم کارتونها رو دنبال میکنه که الان نگاه کردم ببینم کارتونش طنزه یا نه!!!  باورتون میشه یه لحظه نگران شدم از این خندیدنش با صدای بلند؟ آخه چه دلیلی داره بیخود و بیجهت قاه قاه میخنده؟ قشنگ از مدل نگرانیهام معلومه بچه اولمه ها :)

بیخیال برم ادامه پستم! همین الان سه دقیقه ای از سریال دیدن و قاه قاه خندیدنش فیلم گرفتم!

وقتی کنارم یا روبروم میخوابونمش انقدر با پاهاش به شکم یا پهلوم لگد میزنه که بلندش میکنم! دردم میگیره! ولی قبلش یه عالمه میچلونمش! اخه مگه میشه انقدر با نمک! وقتی بغلش میکنم مدام نگاهش و سرش رو به اطراف میچرخونه و کنجکاوی میکنه ببینه چه خبره، حدود یکماهی هست که تقریباً راخت میتونه اشیا رو بگیره دستش، قبل اون فقط دستشو به سمتش دراز میکرد اما نمیتونست نگهش داره،. جمعه این هفته که هوا خوب بود برای اولین بار بردیمش پارک. قشنگ معلوم بود چقدر خوشحاله و بهش خوش میگذره. سعی میکنم زیاد باهاش صحبت کنم که زودتر به حرف بیفته، از یک هفته قبل عید مدام آب دهنش میومد که متوجه شدیم به خاطر دندونه، بعضی شبها هم ناآرومی میکنه اما هنوز که خبری نیست، خدا کنه زودتر دربیاره. مجموعاً دخترکم خیلی خوش اخلاقه و من با تمام وجود میپرستمش، چهرش هم که روز به روز بیشتر شبیه باباش میشه. خدایا این بچه شده دل و دین و دنیای من! عشقی بالاتر از این نیست!

روزهایی که حالم خوبه با هر آهنگ تلویزیون جلوش میرقصم و اونم با خنده ها و دست و پا زدن واکنش نشون میده! اونگه اونگه گفتنش که دیگه هیچی! دیوونم میکنه. هرکی بهش نگاه کنه یا بخنده به روش لبخند میزنه. همش از خدا میخوام این بچه به باباش و خانواده همسرم بره و حسابی شاد و خندون باشه. دخترکم متاسفانه از سی ام ماه قبل حسابی مریض شد و دیگه اول اردیبهشت که میشد پنج ماهش به قدری حالش بد بود که نتونستم ازش عکس پنج ماهگی بگیرم و دیگه 5 اردیبهشت خونه خواهرم که مهمونی دوره خانوادگی گرفته بود و برای اولین بار منم رفتم، خیلی سرسریبا کمک عسل خواهر زادم یه صحنه درست کردم و ازش عکس گرفتم...اولین بار بود اینطور مریض میشد و ما حسابی هول کردیم و سه تا دکتر مختلف بردیمش چون خوب نمیشد و من همش خودمو سرزنش میکردم که حتماً چون گرفتار معامله خرید و فروش خونه بودم زودتر نبردمش دکتر و اینطوری شده، خدا رو شکر که بعد چند روز دارو خوردن بهتر شد. مریضی بچه خیلی خیلی سخته، خدا کنه هیچ بچه ای مریض نشه...

++++ این مدت غیر از درگیریهای مختلفی که داشتم بابت خونه، پدرم هم خیلی ناخوش احوال بود. درحدیکه رنگ و روش زرد بود و حتی حال نداشت بلند شه بره دستشویی! یا بچم رو بغل کنه! منم که به خاطر کارهام خونه مامانم بودم، حال و روزش رو میدیدم و خیلی غصم میگرفت، هممون حسابی نگران شده شدیم! هرچی بهش میگفتیم بریم دکتر نمیومد که نمیومد تا آخرش وقتی نیلا رو بردیم دکتر، با اصرار و التماس راضیش کردم بیاد پیش دکتر نیلا که بزرگسالان رو هم ویزیت میکنه ویزیت شه! گفتیم همینم غنیمته. خلاصه که به هر ضرب و زوری بود بردیمش پیشش و براش آزمایش نوشت، وقتی آزمایشش رو داد و بردم پیش دکتر نشون بدم دکتر گفت خیلی بده و به شدت عفونت تو خونش هست و  کم خونی شدید هم داره و باید بستری شه! قلبم ریخت! حالا خودش نیومده بود تو اتاق دکتر و پایین تو ماشین نشسته بود! میگفت برو تنهایی نشون بده دیگه نیازی به حضور من نیست! وقتی اومدم پیشش و بهش گفتم دکتر گفته باید بستری شی گفت بیخود و بیا بریم و ... خلاصه دوباره با التماس راضیش کردم خودشم بیاد بریم بالا که دکتر ببینتش که وقتی دکتر دیدش و دوباره حضورا معاینش کرد، گفت به نسبت آزمایشی که نشونم دادی وضعیتش بهتره و فعلا نیاز نیست بستری بشه، براش داروهای چرک خشک کن خیلی قوی نوشت و گفت ده روز دیگه دوباره بیارش. از اینکه بستری نمیخواست بشه نفس راحتی کشیدم اما دوباره دو سه روزه حالش بد شده و امروز شوهرعمم بردتش پیش یه دکتر متخصص و اونم بهش گفته باید آزمایشات تکمیلی بده و اگر لازم بود بستری بشه....خیلی خیلی نگرانش هستم... خدا کنه آزمایشش بد نباشه و نیازی به بستری نباشه. اونروز که با بابام برای اولین بار رفتیم دکتر، از مدل راه رفتنش کنارم فهمیدم چقدر پیر شده و دلم هری ریخت پایین، بغض کرده بودم که عین یه بچه کوچیک کنارم راه میرفت. خدایا خودت هوای بابام رو داشته باش و بهش سلامتیشو برگردون.

++++ دوست داشتم به رسم قدیم میتونستیم دوتایی با سامان بریم سینما و فیلم ببینیم، دلم میخواست متری شیش و نیم رو ببینم اما خب با وجود بچه کوچیک نمیشه، بخصوص که فقط شیر خودم رو میخوره و هر کار کردم شیر خشک نخورد که لااقل هردوتاشو با هم بدم، از این جهت کارم سختتره که حتی نمیتونم شیر خودم رو بریزم تو شیشه و بذارم براش تو خونه وقتی میرم بیرون. متاسفانه اونطور نیست که بشه تو ظرف ریخت... تو فکر غداخور کردنش هستم اما انقدر این چندوقت سرم شلوغ بود که حس کردم بهتره تا شش ماه صبر کنم، چون وقتی شروع کنم باید تا آخرش بدم و منم که الان اونطوری آزاد نیستم و درگیریهای خونه هنوز باقی مونده. از طرفی دو تا دکترش هم تاکید کردند تا شش ماه غذا بهش ندیم...باز غدا بدیم یه خورده راحتتر میشه و شاید بشه گذاشتش پیش کسی. وقتی نیلا رو میذاشتم پیش مامانم یا گاهاً مادرشوهرم (وقتی تهران بودند) و میرفتم بیرون برای کارهای فروش خونه و بازدید مشتری و بعد هم بنگاه رفتن و مبایعه نامه و ...، باید حداکثر ظرف دو ساعت برمیگشتم که شیرش بدم! خیلی سخت بود برام و کلی استرس داشتم، یه وقتها هم که وقت نمیشد برگردم ناچارا بابام یا پدرشوهرم بچه رو میاوردند برام که هرجا هستم مثل بانک و بنگاه و... بهش شیر بدم. وای که هر چی از سختی و استرسش بگم کم گفتم، بخصوص که مادرم هم سلامتی نداره و خودش بیحاله و به خاطر قرصهای اعصابش همیشه خواب آلوده و تازه اوضاع دستاش هم که هیچ خوب نیست، خلاصه که خیلی عذاب کشیدم و چاره دیگه ای هم نداشتم. حالا باز غذاخور بشه درسته یه سختیهایی از بابت تهیه غذا داره اما خب حداقل اگر جایی برم و یکم بیشتر از دوساعت طول بکشه میدونم چیز دیگه ای هم به جز شیر هست که بخوره. باید برم و دستور تهیه چند تا غذا و سوپ برای بچه رو از نت بگیرم. خدا کنه خوب غذا بخوره و خوش خوراک باشه بچم...بزودی یه سری از عکسهاشو هم باید بذارم اینجا برای دوستانی که خواسته بودند.

++++ وقتی شروع کردم به نوشتن پستم، علیرغم اتفاق دیشب و قضیه کار سامان بازم حالم خوب بود و سرحال بودم اما وسطای پست بود که زنگ زدم مامانم که درمورد بابام بهش تاکید کنم نذاره روزه بگیره و بهش زیاد آب بده که سموم بدنش دفع شه و... که مادرم حرفی زد که ...

آخر همین پست راجبش نوشته بودم و داشتم پست رو منتشر میکردم که  راستش لحظه آخر فکر کردم بهتره اول این پست رو منتشر کنم و بعداً تو یه پست جداگانه اون مطلب رو بذارم. این شد که اون قسمت آخرو  کات کردم و گذاشتم برای فردا یا شایدم تو یه پست رمزدار همین امروز منتشرش کردم نمیدونم. دوست نداشتم پست مربوط به شیرین کاریهای نیلام آخرش اینطوری تموم بشه. بعد مدتها راجب نیلام نوشتم و حقش این نبود پستم رو با اون تیکه آخر تموم کنم.

 دوست داشتم بعد اونهمه پستهای آه و ناله، دوستانم با حال خوب این پست رو بخونند و وقتی از خوندنش به اندازه کافی مطمئن شدم اونو منتشر کنم یا رمزش رو تقدیم کنم.