شب قدری که قدرشو ندونستم...

19 روز گذشت....خیلی زود....

دیشب برخلاف سالهای گذشته قسمت نشد بتونم شب قدرمو به دعا و نیایش با معبودم بگذرونم، همش به کار خونه و آشپزی و نظافت گذشت. حیف شد،‌دلم سوخت،‌ساعت دو و نیم که بالاخره از کارهام فارغ شدم، از خستگی چشمام باز نمیشد،‌ به زور زیر لب چند تا ذکر گفتم و خوابیدم تا سه و ربع که برای سحر بیدار شدیم و متاسفانه همین شد سهم من از شب قدر...

  دیشب مامانم اینا اومدن و دور همی خیلی بهمون خوش      گذشت،‌خدا رو شکر براشون سنگ تموم گذاشتم، آش رشته و سوپ بلغور، خورشت خلال و پلو، مسقطی، خرما و زولوبیا بامیه، گردو، سبزی خوردن و پنیر و گوجه و خیار و نون تازه و هشت نوع میوه و شیرینی.... همه چی خوب بود، برای اولین بار هم خورشت خلال کرمانشاهی رو که دستورشو از همکارم گرفته بودم درست کردم که واقعا عالی شد. امروز هم که باز مهمون داریم و پسرخاله سامان به تنهایی میاد خونمون و برای اونم کلی تدارک دیدم، که علاوه بر موارد بالا که خب بیشترش از دیشب مونده، شامل مرغ مجلسی و کوکو سیب زمینی و ماست و خیار و شیرموز و آجیل و.... هم میشه. برای همین بود که دیشب تا دوونیم مشغول آشپزی و کارای دیگه بودم و نشد فرایض شب قدرو به جا بیارم. خدا کمک کنه لااقل دو شب دیگرو دریابم...

وقتی کارمند باشی و بخواد مهمونم برای افطار داشته باشی،‌مجبوری اینطوری مدیریت کنی و از روز قبلش تا دیروقت کارا رو سروسامون بدی،‌من که یه عادت بدی دارم اینه که وقتی مهمون میاد حسابی بریز بپاش میکنم، از این ویژگی خودم هیچ خوشم نمیاد، چون علاوه بر هزینه های فوق العاده ای که بهمون تحمیل میکنه،‌حسابی خستم میکنه و برام واقعا سخت میشه و گیج میشم اونم با خونه و آشپزخونه کوچیکمون...

خدا خیر بده همسر مهربونم رو که بعد رفتن مامان اینا همه ظرفای افطارو که خیلی هم زیاد بود شست و تازه خونه رو هم برام جارو کرد، ایشالا خدا همونقدر که هوای منو داره هواشو داشته باشه...دیگه زندگی من بدون اون ثانیه ای نمیگذره، دلم براش خیلی میسوزه،‌‌ غصشو میخورم، شرایط کاری افتضاح، اونهمه خستگی،‌ بی پولی، زبون روزه تو این هوای گرم اونم وقتی حتی یکی از همکاراش روزه نیست و همه جلوی چشمش ناهار میخورن!!!! همه و همه دلمو آتیش میزنه. تازه وقتی امروز صبح ساعت نه و نیم رسیده سر کار که به نظرم برای چنین روزی اصلا هم دیر نیست، رئیسش سر دیر اومدن باهاش بحث میکنه! وقتی هم بهش میگه دیشب شب قدر بود،‌ میگه اون برای شرکت ما نیست که خصوصیه! بی وجدانها! دو سه شب پیش تا بعد افطار سر کار نگهش داشتند،‌فقط هم همسر من روزه بود! متاسفم براشون که انقدر بی وجدانن و به بهانه کار،‌انسانیت و ترحم رو به کل کنار میذارن و اندازه چندنفر آدم کار می کشن!

حالا درسته همسر طفلی من اهل شب زنده داری شب قدر و اینجور دعاها و مراسما نیست،‌ اما بیشتر دیشبو به خاطر من بیدار بود، منم همزمان با آشپزی،‌صدای تلویزیونم زیاد کرده بودم که لااقل دعای جوشن کبیرو نصفه نیمه بشنوم، همشم به خاطر اینکه چیزی از یخچال بردارم میرفتم تو اتاقی که سامانم خوابیده بود و با صدای پای من بیدار میشد، خلاصه که طفلکم خیلی کم خوابید،‌حالا باید برای اینکه نه و نیم صبح میرسه حرف هم بشنوه! اونم تو روز بعد شب قدر! چی بگم خدایا!

ساعت کار ادارات دولتی تو تهران امروز و روزهای بعد شب قدر ده صبحه و واسه همین من تونستم کمی بعد سحر استراحت کنم اما اون طفلی چی؟ کارشم که تو فضای آزاده و خیلی تشنش میشه، همش نگرانشم، الهی بمیرم برای این مرد که انقد مهربونه و حتی اگه واسه خاطر دل من روزه بگیره، بازم برام ارزشمنده که خواسته باهام همراهی کنه..

دوستای خوبم برای همسرم خیلی دعا کنید تو این شبای عزیر. خیلی برام عزیزه،‌ هیچکس تو زندگیم اندازه اون بهم بها نده و هوامو نداشته،‌ دلم میخواد بیشتر از اینا براش جبران کنم و براش بهترین همسر دنیا باشم. دعا کنید به زودی به آرزوی قلبیش که من خوب میدونم چیه برسه...دوست داشتم و دارم بگم برای منم دعا کنید اما اون برای من تو اولویته و موفقیت اون برای من الان مهمتر از موفقیت خودمه.

یه سری ضررهای مالی سر خونه ای که حدود سه سال پیش خریدم  کردم که این چند روز حسابی حال و روزمو به هم ریخته و خیلی غصه دارم کرده،‌الان بهترم، اگر فرصت بشه روزای بعد مینویسم...

من برم که امروزم مهمون دارم و یه عالم کار.

التماس دعا در این شبهای مقدس